مطالعه به ارزيابي نظري و تحليلي نقش انباشت سرمايه تحقيق و توسعه داخلي، سرمايه انساني و همچنين نقش انباشت سرمايه تحقيق و توسعه خارجي (از طريق انتقال فناوري متبلور در واردات كالاهاي واسطه اي- سرمايه اي) بر رشد بهرهوري كل عوامل توليد بخش صنعت اقتصاد ايران پرداخته است. از چکیده کامل
مطالعه به ارزيابي نظري و تحليلي نقش انباشت سرمايه تحقيق و توسعه داخلي، سرمايه انساني و همچنين نقش انباشت سرمايه تحقيق و توسعه خارجي (از طريق انتقال فناوري متبلور در واردات كالاهاي واسطه اي- سرمايه اي) بر رشد بهرهوري كل عوامل توليد بخش صنعت اقتصاد ايران پرداخته است. از آنجاكه، فعاليتهاي تحقيق و توسعه بخش صنعت اقتصاد ايران نسبت به كشورهاي توسعه يافته ناچيز ميباشد، بنابراين اقتصاد ایران مشابه سایر کشورهای درحال توسعه مي تواند به نقش انباشت تحقيق و توسعه خارجي و سرريزهاي آن بر رشد بهرهوري كل عوامل توليد اين بخش اميدوار بود. زيرا جذب سرريزهاي تحقيق و توسعه خارجي در کنار توسعه فعاليتهاي تحقيق و توسعه داخلي، زمينه مساعدتري را براي ارتقاء بهرهوري کل عوامل توليد فراهم مي آورد. بنابراين در اين مطالعه به بررسي و تجزیه و تحلیل اثر مستقيم انباشت سرمايه تحقيق و توسعه داخلي و خارجي (فناوري متبلور در واردات كالاهاي واسطه اي- سرمايه اي) و سرمايه انساني بر رشد بهرهوري كل عوامل توليد بخش صنعت ايران طي دوره 1385-1338 پرداخته شده است. نتايج تجزیه و تحليلها بيانگر آن است كه، سرمايه انساني و انباشت سرمايه تحقيق و توسعه خارجي، به ترتيب، داراي بيشترين تأثير مثبت بر رشد بهرهوري كل عوامل توليد بخش صنعت ميباشند. در حاليکه از لحاظ مباني نظري انباشت سرمايه تحقيق و توسعه داخلي نيز، نقش تعيين کنندهاي بر رشد بهرهوري كل عوامل توليد دارد. اما، به دليل سرمايهگذاري اندک و ناچيز بودجههاي تحقيقاتي داخلي و فقدان تقاضا محور بودن فعاليتهاي تحقيقاتي، تاثيرگذاري انباشت تحقيق و توسعه داخلي در مقايسه با انباشت تحقيق و توسعه خارجي، بر رشد بهرهوري كل عوامل توليد بخش صنعت ايران کم رنگتر ميباشد.
پرونده مقاله
روند روزافزون رقابت، ارتقای فني و تكنيكي اقتصاد را به امري اجتناب ناپذير تبديل نموده و بهبود كيفيت و كاهش هزينه را به عنوان شرط بقا در بازار معرفي نموده است. آنچه موجب اين وضعيت ميگردد و آنرا سهولت ميبخشد تحولات فني، بالا بردن كارايي و بهرهوري است. از سویی در نظريهه چکیده کامل
روند روزافزون رقابت، ارتقای فني و تكنيكي اقتصاد را به امري اجتناب ناپذير تبديل نموده و بهبود كيفيت و كاهش هزينه را به عنوان شرط بقا در بازار معرفي نموده است. آنچه موجب اين وضعيت ميگردد و آنرا سهولت ميبخشد تحولات فني، بالا بردن كارايي و بهرهوري است. از سویی در نظريههاي مربوط به رشد اقتصادي، تكنولوژي جايگاه ويژهاي دارد و به سطوح مختلفي با ويژگيها و تأثیرات متفاوتي تقسیم میشود. يكي از اين تأثيرات تفاوت كارايي در بين سطوح مختلف تكنولوژي است كه این مقاله در نظر دارد تا کارایی صنایع با فناوری متفاوت را مورد مقايسه قرار دهد. بدين منظور از دادههاي مربوط به بنگاههای صنعتي با 10 نفر کارکن و بیشتر در ایران كه توسط سرشماري مركز آمار ايران جمعآوري گرديده است، استفاده ميشود. در این مطالعه کارایی صنایع با تکنولوژی مختلف (صنايع با فناوري برتر، متوسط و پايين) با استفاده از روش ناپارامتریک تحليل پوششی دادهها (DEA) مورد سنجش قرار گرفته است. از آنجا كه صنایع با تکنولوژیهای مختلف از توابع تولید متفاوتی برخوردارند، به منظور تخمين توابع توليد اين صنايع با استفاده از روش اقتصادسنجي پانل ديتا، توابع توليد برآورد ميگردند. نتایج نشان ميدهد كه كارایی مدیریتی در صنایع با فناوری ساده نسبت به ساير صنايع در سطح نازلتري قرار دارد و سطح كارايي فني در صنايع با فناوري برتر در مقايسه با ساير سطوح تكنولوژي پايينتر ميباشد. اين در حالي است كه صنايع با سطح تكنولوژي متوسط بر اساس كارايي فني، تكنولوژيكي، مديريتي و همچنين صرفههاي ناشي از مقياس از سطح مناسبي برخوردار است.
پرونده مقاله